-
1 płacić
-
2 góra
góra f (-y) Berg m; sukni Oberteil n oder m; budynku oberes Stockwerk n; Dachboden m; part höchstens;góry pl Gebirge n, Berge pl;góra lodowa Eisberg m;na górze oben;od góry do dołu von oben bis unten;pod górę bergauf;u góry oben(an);wiedzieć z góry von vornherein wissen;w górę rzeki flussaufwärts;płacić z góry im Voraus zahlen;iść w górę fig steigen;brać górę die Oberhand gewinnen;do góry nogami auf den Kopf gestellt;ręce do góry! Hände hoch!;górą nasi! SPORT wir haben gewonnen! -
3 góra
góra [gura]I. fgóry młode/stare junges/altes Gebirge nt\góra lodowa Eisberg mw \górach in den Bergeniść pod górę bergauf gehenjechać w góry in die Berge [ lub ins Gebirge] fahren[mieszkać] na górze oben [wohnen]iść na górę nach oben gehen5) do góry nogami auf dem Kopfobiecywać złote góry jdm das Blaue vom Himmel versprechen ( fam)patrzeć na kogoś/traktować kogoś z góry jdn von oben herab betrachten/behandelnII. adv1) (pot: najwyżej) höchstens, maximal2) ( powyżej)górą oberhalb3) ( z nadwyżką)dwa tysiące z górą mehr als [ lub über] zweitausend4) ( naprzód)[dziękować/płacić] z góry im Voraus [danken/zahlen]
См. также в других словарях:
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
dół — m IV, D. dołu, Ms. dole; lm M. doły 1. «otwór, jama wykopana, wyrwana, zaklęsła w ziemi, w nawierzchni, w skale itp.» Głęboki, płytki dół. Dół wapienny. Wykopać dół. ∆ Dół gnilny «podziemny zbiornik do odprowadzania ścieków; szambo» ∆ Dół… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego
płatny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, płatnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, któremu się płaci, opłacany za wykonanie czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płatny morderca. Nisko płatni robotnicy. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysoki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, wysokiocy, wyższy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający stosunkowo dużą odległość między podstawą a wierzchołkiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysoki budynek. Wysokie drzewo. Wysoka góra … Langenscheidt Polski wyjaśnień